Πρέπει να φύγω
Πρέπει να παντρευτώ
Πρέπει να χάσω κιλά
Πρέπει να πετύχω
Πρέπει να αντέξω
Πρέπει να χωρίσω
Πρέπει να συνεχίσω. Πρέπει, πρέπει…
Έχεις μετρήσει πόσα πρέπει λες καθημερινά;
Εγώ πάντως, την πρώτη φορά που τα μέτρησα ήταν 52. 52 πρέπει μέσα σε 24 ώρες.
Αποφάσισα λοιπόν πως πρέπει (!) να σταματήσω να κάνω ό,τι πρέπει.
Και αντί αυτού, να κάνω ό,τι χρειάζομαι.
Ξεκίνησα λοιπόν αναλογιζόμενη, ποια απ’ αυτά τα “πρέπει”:
ισχύουν τώρα και ποια είναι πρέπει του παρελθόντος που απλά συνήθισα να κουβαλάω
είναι δικά μου και ποια μου τα «φόρεσαν» άλλοι; (οικογένεια,φίλοι, δάσκαλοι, σύντροφοι)
χρειάζομαι για να έχω ισορροπία, υγεία, αποδοχή, αυθεντικότητα και πολλά άλλα που θεωρώ σημαντικά για τη δική μου ζωή.
Και αφού τα σκέφτηκα όλα αυτά, άρχισα να αντικαθιστώ τη λέξη «πρέπει», με τη λέξη «χρειάζομαι».
Και εκεί κατάλαβα ότι σε πολλά απ’ τα «πρέπει» μου είχα βολευτεί. Γιατί δρούσα σαν εξωτερικός παρατηρητής που απλά εκτελούσε εντολές που «έπρεπε» χωρίς να αναλαμβάνω μερίδιο ευθύνης. Εντολές που όμως ήταν για τη δική μου ζωή.
Με τον καιρό, με αρκετή παρατήρηση και με αποδοχή κατάφερα να μειώσω τα «πρέπει», γιατί δεν μπορούσα πια να τα αντικαταστήσω με τη λέξη «χρειάζομαι».
Και αφού δεν τα χρειαζόμουν γιατί να τα κρατήσω;
Ας αναλογιστούμε λοιπόν τι «πρέπει», τι «χρειαζόμαστε» και τι «θέλουμε»;
Γιατί όταν φτάσουμε στο σημείο αυτές οι 3 λέξεις να ταυτίζονται τότε θα έχουν χάσει το νόημά τους και θα το έχουμε βρει εμείς.
Το νόημα της ζωής.
Της δικής μας ζωή. ?
