09 Φεβρουαρίου 2020

Ο χρόνος είναι τώρα και ο τόπος είναι εδώ!

Ο χρόνος

Πως τον ορίζεις; Πως τον περιγράφεις; Και αν ο χρόνος μετριόταν σε ευτυχισμένες στιγμές…Πόσο χρονών θα ήσουν; Ή μήπως μηνών; 

«Δεν προλαβαίνω»

Πόσες φορές το έχεις σιγομουρμουρίσει στον εαυτό σου μέσα στη μέρα και πόσο συχνά το βροντοφωνάζεις στους γύρω σου;

Πόσες φορές ευχήθηκες να έχει η μέρα 2 ωρίτσες παραπάνω για να προλάβεις όσα έχεις προγραμματίσει;

Και αν προλάβαινες; Αν μπορούσες να βάλεις στη μέρα σου όσες ώρες ήθελες, τι θα έκανες διαφορετικά; Μέχρι πότε νομίζεις θα σε έφταναν και πόσο χρόνο δίνεις στον εαυτό σου μέχρι να ζητήσει παράταση στην παράταση;

Τρέχεις για να είσαι στην ώρα σου στη δουλειά, για να προλάβεις να πάρεις το παιδί απ το σχολείο, να πεταχτείς και μία ώρα γυμναστήριο ενώ ενδιάμεσα θα χώσεις και έναν καφέ στο πόδι με τον φίλο σου που έχεις να δεις καιρό και «δεν είναι σωστό».

Και εσύ που είσαι μέσα σε όλα αυτά;

Έχεις σκεφτεί ποτέ αν όντως δεν προλαβαίνεις; Ή δημιουργείς δικαιολογίες που σε κρατούν εφησυχασμένο ενώ ο χρόνος περνάει από μπροστά σου χωρίς καν να το αντιληφθείς;

Σταμάτα. Σταμάτα το χρόνο για μερικά λεπτά. Το ξέρεις ότι γίνεται έτσι δεν είναι; Το έχεις ξανακάνει άλλωστε.

Και αναλογίσου:

Τι απ’ αυτά που κάνεις είναι πραγματικά για σένα τώρα. Τι είναι σπουδαίο για τη ζωή και τις αξίες σου; Τι χρειάζεσαι να κρατήσεις απ όλα αυτά; Όλα; Κάποια; Ή τίποτα; Πέρα από τα κοινωνικά πρέπει και τα κουστουμάκια που φοράς καθημερινά (εργαζόμενος, γονιός, σύζυγος, φίλος, παιδί κλπ)  που είσαι ΕΣΥ μέσα σ’ όλα αυτά;  

Πότε τα θέλω σου έγιναν πρέπει; Γιατί κάποτε ήταν σίγουρα και αυτά θέλω..

Να πας πίσω το χρόνο και να αλλάξεις τα γεγονότα, για την ώρα τουλάχιστον είναι αδύνατον. Αυτό που μπορείς όμως είναι να μηδενίσεις τα ρολόγια σου και να αρχίσεις ξανά. Να κάνεις το δικό σου ξεκίνημα, να χαράξεις τον δικό σου δρόμο με βάση αυτά που επιθυμείς και όχι αυτά που κάποιος άλλος, ίσως και εσύ ο ίδιος, κάποτε σου φόρεσε καπέλο.

Οι συνθήκες, το περιβάλλον, οι άνθρωποι που συναναστρεφόμαστε, τα συναισθήματα μας, οι σκέψεις μας, όλα αλλάζουν. Πως είναι λοιπόν δυνατόν εμείς να μένουμε στάσιμοι;

Κάνε την επαν-εκκίνηση που χρειάζεσαι αφήνοντας όσα σε βαραίνουν. 

Λογιάζοντας τα χρόνια που θα ‘ρθουν, παίρνοντας τα μαθήματα απ αυτά που πέρασαν, βάλε τις προτεραιότητες  σου, θέσε τους στόχους σου και ξεκίνα!

Και θυμήσου! Προτεραιότητα είσαι εσύ!

Ώρα καλή!

Κατερίνα Πρωτογεράκη

Χημικός MSc | NLP Wellbeing Coach

Micro expressions & Body language Practitioner 

Μοιραστείτε αυτό το άρθρο

Διάβασε επίσης

Του κόσμου το στενό γιοφύρι, θα το περάσουμε μαζί

ΔΙΑΒΑΣΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Να μη μας συνηθίσουμε

ΔΙΑΒΑΣΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ