Πολλά τα ερεθίσματα τελευταία και ο φόβος καραδοκεί. Και αν και αυτοί χαθούν;
Παγκόσμια ημέρα καρκίνου χτες, τα ποσοστά καρδιαγγειακών νόσων αυξάνονται με γοργούς ρυθμούς και εμείς;
Ξέρω και εγώ όπως και εσύ, πως πολλά νοσήματα τα κουβαλάμε. Παρακαταθήκη των προγόνων μας και εμείς φορτίο βαρύ.
Ξέρω και εγώ όπως και εσύ, πως άλλα νοσήματα τα εμφανίζουμε στην πορεία χωρίς να υπάρχει κάποιο οικογενειακό ιστορικό. Επίκτητα που λένε.
Και ξέρω και γω όπως και εσύ, πώς και στην μια μα και στην άλλη περίπτωση κάτι μπορούμε να κάνουμε.
Και αναρωτιέμαι γιατί ενώ ξέρουμε, κλείνουμε τις κουρτίνες και συνεχίζουμε μια ζωή στον αυτόματο;
Πρόληψη λέγεται η λέξη που αναζητάς και μπορεί να δώσει ζωή στις μέρες μας.
Όταν ένας στους 3 θανάτους αποδίδεται σε στεφανιαία νόσο ή εγκεφαλικό επεισόδιο αναρωτιέμαι γιατί;
Γιατί συνεχίζουμε καθόμαστε αντί να περπατάμε; Γιατί καπνίζουμε αντί να ανασαίνουμε ζωή; Γιατί τρώμε μηχανικά χωρίς να επιλέγουμε την τροφή μας; Γιατί δουλεύουμε χωρίς σα να μην υπάρχει αύριο;
Γιατί έχουμε βάλει μπρος και πάμε σε θολά νερά, ενώ έχουμε τα εργαλεία να καθαρίσουμε τον χώρο και τον τρόπο που ζούμε;
Για πόσο ακόμα θα κρυβόμαστε πίσω από το: “Δεν προλαβαίνω -να βγω για περπάτημα- , Από Δευτέρα – θα ξεκινήσω δίαιτα- , Όταν τελειώσει αυτή η πιεστική περίοδος θα – ηρεμήσω.”
Μα αφού όσες βδομαδες και αν ξεκινήσουν, όσα λεπτά και να βάλεις στη μέρα σου όσες περίοδοι πίεσης και αν τελειώσουν πάντα θα χωθείς σε νέες λειψές εβδομάδες χωρίς Δεύτερες. Όχι γιατί δεν μπορείς να βρεις το φως στο σκοτάδι που νιώθεις να σε πνιγεί, μα γιατί έτσι έχεις μάθει. Ή έτσι σου έχουν μάθει.
Γιατί οποίος δεν δουλεύει νυχθημερόν είναι τεμπέλης. Γιατί αν κάνεις παύσεις είναι χάσιμο χρόνου. Γιατί το να απευθυνθείς σε έναν ειδικό για να διαχειριστείς το στρες, είναι πολυτέλεια.
Διαβάζω καταθέσεις ανθρώπων που δίνουν τον αξιοθαύμαστο αγώνα με τη νόσο που κουβαλούν και οι πλειοψηφία τους αναφέρει πως η ασθένεια τους βοήθησε να δουν τη ζωή αλλιώς.
Και αφού εσύ, τώρα, ξέρεις τι μπορείς να εντάξεις στις μέρες σου για να δημιουργήσεις και άλλες μέρες με αυτούς που αγαπάς και τις συνήθειες που λατρεύεις. Τι σε κρατάει στο παλιό; Ποια δεσμά σε δένουν σε μια ζωή που σιγά σιγά φθίνει;
Ευεξία λέγεται ή αλλιώς Wellbeing και όχι δεν είναι μόδα από το εξωτερικό. Είναι η αλλαγή της φιλοσοφίας και της προσέγγισης μας ώστε η πρόληψη να μην είναι ένα μακρινό σενάριο, μα κομμάτι της καθημερινότητας μας.
«Η ζωή μας, μια φορά μας δίνεται. Άπαξ που λένε».
Ας αγκαλιάσουμε ετούτη τη φορά πρώτα τον δικό μας κόσμο και έπειτα, σε μια στέρεα γη να φτιάξουμε μέρες γεμάτες ζωή.
