Είναι μέρες τώρα που θέλω να πιάσω το μολύβι μα πάντα κάτι βρίσκεται να με αποσπά.
Βγαίνοντας από μια αρκετά στρεσογόνα περίοδο, αφέθηκα. Και εδώ που τα λέμε δεν είχα και άλλη επιλογή. Όχι γιατί οι δουλειές δεν έτρεχαν αλλά γιατί το σώμα μου δεν ακολουθούσε. Μουδιάσματα στα άκρα, ατονία και μόνιμη διάθεση για αγκαλιά μαξιλαριού και κρεβάτωμα ήταν το τρίπτυχο της καθημερινότητας μου τον τελευταίο καιρό.
Και για αρχή μου θύμωνα. «Μα αν είναι δυνατόν, έχεις τόσα πράγματα να τρέχουν και εσύ μένεις στάσιμη; Πότε θα παραδώσεις, πότε θα γράψεις, πότε θα κάνεις τις συναντήσεις σου;» Έλεγε το ένα κομμάτι.
Και μαντέψτε το άλλο: Πετούσε χαρταετό. Σαν να μην άκουγε τις συστάσεις της αυστηρής πλευράς και να ζούσε στον δικό του κόσμο. Και πάντα έψαχνε τι θα το αποσπάσει από τα «πρέπει».
Το μόνο μου σοβαρό μέλημα τελευταία ήταν να βρίσκομαι κοντά με τους ανθρώπους που αγαπώ. Και έτσι βγήκα με τους φίλους μου στο νησί που λίγο είχα παραμελήσει, ταξίδεψα για να δω άλλους που μένουν μακριά και λίγο είχα παραμελήσει, πήγα σε συναυλίες που θεωρούσα πολυτέλεια της περιόδου και επέλεγα να παραμελώ.
Και κάπως έτσι συνειδητοποίησα το πόσο πολύ είχα παραμελήσει εμένα τρέχοντας να προλάβω.
Και ναι αυτό συμβαίνει. Σε έντονες περιόδους και πάνω στη φούρια μπαίνουμε στον αυτόματο. Άπαξ και δώσουμε οδηγίες πλεύσης, αφήνουμε τη βάρκα να φτάσει στη στεριά χωρίς να ασχοληθούμε με το αν χρειάζεται καύσιμα, συντήρηση ή παύσεις.
Και τις περισσότερες φορές η βάρκα φτάνει. Ίσως λίγο ταλαιπωρημένη, ίσως με κάποιες παράπλευρες απώλειες, μα φτάνει. Ξέρετε όμως, αυτές οι φθορές δεν αποκαθίστανται πλήρως. Πάντα κάτι αφήνουν. Και όταν αυτά τα αφημένα μαζεύονται η βάρκα τείνει να ξεστρατίζει και κάποια στιγμή ίσως να μην φτάσει ποτέ στον προορισμό.
Χρειάζεται να μας φροντίζουμε. Και στις έντονες περιόδους, μα και μετά απ’ αυτές. Να μας ακούμε και να αφουγκραζόμαστε το σώμα μας και τις ανάγκες του. Γιατί το σώμα μιλάει και δίνει σημάδια την ίδια στιγμή που ο νους είναι απασχολημένους με τις υποχρεώσεις του.
Να μη σας μαλώνετε όταν χρειάζεστε ξεκούραση. Να μην σας θυμώνετε όταν δεν έχετε όρεξη να είστε οι δραστήριοι εαυτοί σας. Να μην σας κρίνετε όταν βάζετε προτεραιότητα εσάς και τους αγαπημένους σας.
Να κρατάτε στιγμές που σας γεμίζουν ζωή ώστε να βάλετε έπειτα μπρος τα πιο όμορφα ταξίδια σας.
