25 Απριλίου 2020
Η΄ τουλάχιστον δεν είναι τόσο βαρύ το φορτίο όσο τις πρώτες μέρες.
Θέλουμε δε θέλουμε τσουλάει η μέρα..
Λίγο, λίγο…. Πολύ!
Αφορμή για αυτές τις κουβέντες, στάθηκε μια αναβάθμιση που έκανε το κινητό μου. Εγκαταστάθηκε λοιπόν ένα πρόγραμμα για να με ενημερώνει, με δική του πρωτοβουλία, μια φορά την εβδομάδα, πόση ώρα ημερησίως βρίσκομαι μπροστά στην οθόνη του.
3 ώρες και 32 λεπτά από τις 14 σύνολο που είμαι ξύπνια, βρίσκομαι μπροστά στην οθόνη του κινητού μου.
Και δεν θέλω να φανταστώ τι θα είχε μετρήσει η αντίστοιχη εφαρμογή αν υπήρχε και στον υπολογιστή, με τον οποίο δουλεύω, βλέπω ταινίες, ενημερώνομαι κλπ
Προσαρμοστήκαμε λοιπόν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Προσαρμοστήκαμε όμως που;
Στο σπίτι ή στην οθόνη;
Και δεν χρειάζεται να έχετε και εσείς την καταραμένη (ευλογημένη;) εφαρμογή για να σας χτυπήσει το καμπανάκι. Αρκεί να παρατηρήσετε.
Πόσες φορές ξεμείνατε μπροστά στην οθόνη, αντί να:
Και δε λέω. Μας έχουν σταθεί οι οθόνες.
Μας φέρνουν «κοντά» με τους ανθρώπους μας, μας διασκεδάζουν, μας δίνουν ιδέες.
Και είναι φυσιολογικό να τις χρησιμοποιούμε περισσότερο από την προ Covid-19 εποχή.
Μήπως όμως καταλήξαμε να τις χρησιμοποιούμε παραπάνω από τις ζωές μας;
Μήπως φτάσαμε να ζούμε όταν κάνουμε διάλειμμα από την οθόνη;
Και τελικά,Μήπως χρειάζεται να αποσυνδεθούμε για να συνδεθούμε εκ νέου;
Όχι τίποτα άλλο μη μας αφήσουν κανένα κουσούρι φοβάμαι..
Ώρα καλή!
Κατερίνα Πρωτογεράκη
Χημικός Msc | NLP Wellbeing Coach
Micro expressions & Body language Practitioner