Περπατώντας σήμερα προς το γραφείο ακούγοντας την αγαπημένη μου λίστα, χρειάστηκε να τσαλαβουτήσω μέσα σε νερά και φύκια για να προχωρήσω.
Βλέπετε στην Κέρκυρα βρέχει πολύ, η θάλασσα ανταριάζει και τα πεζοδρόμια γίνονται για μέρες, κομμάτι της παραλίας.
Αφού λοιπόν δυσανασχέτησα με την ανακατωσούρα που επικρατούσε και ενώ συλλογιζόμουν πόσο άσχημα μοιάζουν τα πεζοδρόμια με τόσα «ξένα» πράγματα πάνω τους, ακούστηκαν δυνατά γέλια- φανταστείτε τα άκουσα ενώ φορούσα ακουστικά- που με έκαναν να κοντοσταθώ και να ψάξω την αιτία.
Το βλέμμα μου συνάντησε 2 πιτσιρίκια, δε θα ‘ταν πάνω από 3 χρονών, που τσαλαβουτούσαν με τις γαλότσες τους στα νερά, έπιαναν τα φύκια με απορία, ρωτούσαν τη μαμά τους τι είναι αυτά τα μαύρα σκουληκάκια και γελούσαν με την ψυχή τους λες και κάτι πολύ σπουδαίο είχε συμβεί.
Και καθώς τα παρατηρούσα συνειδητοποίησα πως όντως είναι σπουδαίο!
Να ανακαλύπτω ξανά και ξανά πως δεν είναι αυτό καθ’ αυτό το γεγονός που μας δημιουργεί συναισθήματα και αντιδράσεις, μα είναι η δική μας πεποίθηση γι αυτό.
Πως το ποτήρι δεν είναι ή μισοάδειο ή μισογεμάτο απλά έχει νερό. Εμείς επιλέγουμε να του δώσουμε χροιά και τίτλο. Και ο τρόπος που θα το χαρακτηρίσουμε εξαρτάται από πολλά άλλα πράγματα που συμβαίνουν εκείνη την περίοδο στη ζωή μας.
Οι συγκυρίες είναι αυτές που μας οδηγούν στο να παρατηρήσουμε τη μια πλευρά ενός πράγματος ή να δώσουμε μια εξήγηση σε ένα γεγονός. Αν άλλαζαν οι συγκυρίες, πολύ πιθανόν να άλλαζαν και τα συμπεράσματα μας.
Πώς θα ήταν άραγε αν μπορούσαμε να βλέπουμε παραπάνω από μια οπτικές;
Πώς θα νιώθαμε άραγε αν μπορούσαμε να δίνουμε παραπάνω από μια εξηγήσεις;
Και πώς θα δρούσαμε διαφορετικά αν δεν ήμασταν τόσο απόλυτοι στην άποψη μας αλλά βγαίναμε πιο συχνά σαν παρατηρητές μιας κατάστασης;
Χρειαζόμαστε να μας δίνουμε περισσότερες επιλογές, ώστε να έχουμε περισσότερες πιθανότητες. Πιθανότητες για να είμαστε εντάξει με τους άλλους και πολύ εντάξει με εμάς.
Α! Και να θυμάμαι!
Οι ανακατωσούρες και τα πράγματα σε «λάθος» θέση δεν είναι πρόβλημα νομοτελειακά. Κάτι εξυπηρετούν. Κάτι μας μαθαίνουν.
Αρκεί να μένουμε ανοιχτοί λίγο πιο συχνά στο διαφορετικό, στο περίεργο και στο άβολο.
Για να μάθουμε και να μας μάθουμε!
