Λίγο πριν ολοκληρωθεί η συνεδρία της Τρίτης με την Ειρήνη και ενώ αρκετή ώρα απέφευγε να απαντήσει ποιος ήταν ο λόγος που τότε αποφάσισε να μαγειρέψει αντί να παραγγείλει όπως έκανε τις τελευταίες εβδομάδες, το ξεφούρνισε: «Μα αν δεν νοιαστώ εγώ για μένα ποιος θα νοιαστεί;»
Και εκεί κάναμε και οι δύο παύση. Γιατί η ερώτηση ήταν γνωστή. Και η απάντηση επίσης.
Παρόλα αυτά, πολύ συχνά, συνεχίζουμε να τραβάμε το σχοινί των αντοχών μας στα άκρα.
Γιατί δεν υπάρχει χρόνος, γιατί πιέζουν από τη δουλειά, γιατί φωνάζουν οι πελάτες… Γιατί..
Και τελικά ο χρόνος περνά και μεις ξοπίσω του τρέχουμε λαχανιασμένοι.
Η φροντίδα στον εαυτό, δεν σημαίνει απαραίτητα διακοπές. Σημαίνει όμως διακοπή.
Διακοπή της ροής. Όταν διακόπτεται η ροή το σύστημα ξεκουράζεται, τροφοδοτείται, παίρνει ανάσες, επανασχεδιάζει με καθαρό μυαλό και προχωράει.
Και αν σου φαίνεται δύσκολο και χρονοβόρο πλάνο, αναρωτήσου:
Πόση ώρα χρειάζεσαι για να πλησιάσεις το παράθυρο, να κοιτάξεις έξω ώσπου να χαθεί το βλέμμα σου και έπειτα από λίγο να επιστρέψεις στο γραφείο σου;
Και πόσο πολύ θα σου πάρει να επιλέξεις μαγειρέψεις ένα τρόφιμο θρέψης και όχι να αγοράσεις ένα φαγητό που απλά θα σε χορτάσει;
Και αν τα παραπάνω σου φαίνονται βουνό, κλείσε τα μάτια σου, εκεί που κάθεσαι τώρα, πάρε βαθιά ανάσα από τη μύτη σε 5 χρόνους. 1…2…3…4…5… εξέπνευσε από το στόμα σε 5 χρόνους ξανά 1…2…3…4…5… Και επανέλαβε όσο χρειαστεί μέχρι να νιώσεις τους χτύπους της καρδιάς σου να πέφτουν.
Να φτιάχνεις παύσεις μες τη μέρα σου. Να βάζεις τελείες εκεί που νιώθεις πως σε παρασύρει η ροή της καθημερινότητας.
Να επιλέγεις εσύ τα βήματα για την πορεία σου και όχι να τρέχεις λαχανιασμένος σε πορείες που σχεδιάζουν άλλοι για εσένα.
Έτσι σε φροντίζεις. Και η φροντίδα είναι νοιάξιμο και το νοιάξιμο αγάπη.
Και η αγάπη ήταν ανέκαθεν κινητήριος δύναμη και ελπίδα.
Καλή μας μέρα!
