Η τελευταία συνάντηση για το 2021 έγινε υπό τη σκέπη της έκφρασης: «Βρε Κατερίνα τι λάθος κάνω; Μήπως ζητάω πολλά; Μήπως έχω υπερβολικές απαιτήσεις;»
Και πείτε αλήθεια, έχει υπάρξει φορά που έχετε αναρωτηθεί και εσείς μήπως κάτι δεν πάει καλά με την πάρτη σας, έτσι δεν είναι;
Υπερβολικές απαιτήσεις λοιπόν, ή μήπως όχι;
Ίσως και ναι
Γι’ αυτό χρειάζεται calibration. Σα να λέμε αξιολόγηση. Της κατάστασης, των ανθρώπων, του επιθυμητού στόχου.. Έχουμε μάθει να λειτουργούμε με μοτίβα, που επαναλαμβάνουμε ξανά και ξανά. Και λογικό, αφού μένοντας στα πλαίσια που γνωρίζουμε, νιώθουμε ασφαλείς. Δεν ταιριάζουν όμως τα ίδια μοτίβα σε όλους τους ανθρώπους και σε όλα τα πλαίσια. Ίσως λοιπόν και να χρειάζεται να επαναξιολογήσουμε τα θέλω και τις απαιτήσεις μας..
Ίσως και όχι
Γι’ αυτό χρειάζεται να αναρωτηθείς: Υπερβολικές για ποιον; Γιατί κάτι που φαντάζει υπερβολικό για κάποιον για σένα μπορεί να είναι βασική ανάγκη. Απαραίτητο στοιχείο ύπαρξης και συν-ύπαρξης.
Και κάπου εδώ θυμάμαι: Ευτυχώς που είμαστε διαφορετικοί γιατί αλλιώς η καθημερινότητά μας θα ήταν αφόρητα πληκτική. Κ αυτή η διαφορετικότητα είναι μαγική. Μας μαθαίνει, μας εξελίσσει, μας φωτίζει μονοπάτια άγνωστα και κόσμους ξένους.
Και έτσι προχωράμε μπροστά.
Και για να μπορούν 2 διαφορετικοί άνθρωποι να συνυπάρξουν σε οποιοδήποτε πλαίσιο, χρειάζεται θέληση, ανοιχτότητα και πίστη. Ώστε:
Να εξερευνήσουν το άγνωστο
Να ξεβολευτούν από το γνώριμο
Να αμφισβητήσουν αυτά που ξέρουν
Να δοκιμάσουν αυτά που ξέρουν ότι δεν ξέρουν
Να μάθουν αυτά που δεν ξέρουν ότι δεν ξέρουν
Και είμαι σίγουρη πως τελικά, είτε καταφέρουν να συνυπάρξουν είτε όχι, το προσωπικό ταξίδι από κοινού θα τους διδάξει όσα δεν θα μάθαιναν ποτέ μένοντας ο καθείς στη δική του θέση, δεμένος καλά με μια πολυχρησιμοποιημένη ζώνη ασφαλείας.
